20 Weer thuis

Weer thuis

Toen we onze bagage hadden klaarstaan keek Tamalarasii bedenkelijk. Manni had staan kijken toen ik als een speer alles inpakte en zei “Why didn’t you start packing 3 days ago”. Hij was vergeten dat Europese mensen harder kunnen werken en zich aan hun beloften en planning houden. We hadden 13 koffers en tassen en gingen speciaal met een busje naar Chennai. We stonden erg lang stil bij een kruispunt, er zijn natuurlijk geen files In India. Na gedoe met de extra bagage renden we als laatsten het vliegtuig binnen en 2 minuten later steeg het vliegtuig op. Dat was op het nippertje. Verder hadden we een voorspoedige reis, we aten en sliepen wat in de vliegtuigen. 

Vooral de kinderen waren ontzettend blij om opa Remondo en oma Joy weer terug te zien op het vliegveld. Daar wij niet meer in de auto pasten door de bagage zijn Luit, Muze, Erlend en ik met de trein teruggereisd. Het viel ons op hoe schoon en stil alles hier in Nederland is. Wat een rustige reis met grote zitplaatsen. De temperatuur en het weer is nu heerlijk dus daar hoeven we niet aan te wennen. Thuis ziet ons huis er heel netjes uit, oma Stella en opa Jan hebben daarvoor gezorgd. Dit warme welkom maakt de overgang zeker makkelijker. Stella en Jan hebben heerlijk brood en taartjes gekocht en die hebben we lekker opgegeten. Wat fijn om weer tussen familie te zijn.

De dagen erna hebben we geslapen, uitgerust, opgeruimd en de kinderen hebben met lego gespeeld. We hebben vooral afgekickt van ons avontuur in India dat alles was wat we ervan voorgesteld hadden en meer. Het was hartverwarmend, heftig, avontuurlijk, mooi, creatief en zinvol. De cultuurshock kwam niet daar maar hier.  Zoveel voor- en nadelen zijn er hier ook. De kinderen kunnen weer met iedereen praten, hier zonder knuffelen en stoeien. Erlend en ik delen onze verhalen met andere mensen zodat we langzaam weer landen in het kleine Nederland.

Het helpt natuurlijk dat we gelijk weer heel veel te doen hebben. Deze week storten we ons weer volop in het Nederlandse leven. Dit bestaat uit veel activiteiten: school, voetbal, hockey, dans muziek en musical waar alle leden van het gezin op verschillende tijden naartoe gaan en gebracht worden. In 2017 is het Goes Zuid-Azie jaar en de gemeente Goes heeft voor dit speciale cultureel jaar een budget opzij gelegd. Ik ga daar meerdere creatieve dingen voor doen. 

Ik ben met Muze en Luit naar de auditie geweest voor het grote buitenspektakel van het Goes Zuid-Azie jaar. Het grote buitenspektakel is een musical waar we allemaal aan meedoen en die eind zomer 2018 zal worden opgevoerd. Muze zong als een engel en Luit was een leuke clown, dit beloofd wat! Ikzelf stond tijdens de auditie meteen weer voor hetzelfde dilemma wat in India ook speelde. Ben ik alleen maar moeder of ook een mens. Langzaam nu de kinderen wat groter zijn kan ik af en toe ook weer wat willen, mijn aandacht goed verdelen dat is een kunst!

PS
Vanaf deze week komt er elke week een filmpje langs in chronologische volgorde op de reislogger en op Facebook. Dit zijn de filmverslagen uit India die niet op het net gezet konden worden. Ik ga door met af en toe verslagen te plaatsen omdat er zo enthousiast gereageerd wordt op mijn verhalen. Bedankt!