13 Een gewone dag

3 augustus 2016 - Kanchipuram, India

Een gewone dag

Het is net alsof we hier wonen, in dit afgelegen veilige “resort" de Kattaikkuttu Sangam. Iedereen is hier heel gedreven en we hebben allemaal het zelfde doel, namelijk mooie Kattaikkuttu voorstellingen maken. De buitenwereld is hier niet echt aanwezig.

De laatste 3 weken is het lesschema van de kinderen ongeveer hetzelfde gebleven. We ontwikkelen weer een soort ritme. We staan om 7 uur op en ik, Luit en Muze beginnen met de Kattaikkuttu stapjes beginners les om half 8 ’s ochtends. Dan ontbijten we in onze eigen kamer. Erlend en ik met yoghurt en Muze en Luit cornflakes met melk. Dan hebben Muze en Luit afwisselend af en toe een les. Waar we soms bijzitten als ze het niet goed begrijpen.

Ik ga rond 9 uur naar de school om wat te gaan naaien. Dit zijn deze week de uniformen voor de meisjes, een korte jurk op een losse broek. Ik ben ook bezig met kostuums te ontwerpen voor “monkeys” en “aliens” uit de “magic horse” kindervoorstelling, daarnaast moeten er kronen gemaakt worden die er heel anders uitzien dan bij onze prinsen en prinsessen, kortom genoeg te doen. Tamalarasi is een jonge Kuttu docent van 18 jaar oud en zij helpt me met het maken van de kostuums, zij weet welke kostuums iedereen aanmoet. Zij speelt ook met de kinderen mee.

De eerstkomende “allnight performance” is op 5 augustus en dat is al over 2 weken. Hiervoor heb ik al heel veel kostuums ingenomen en versteld en er moet nog veel gedaan worden. De Indiase mensen hier hebben een langzamer tempo en wat makkelijkere houding over wat er af moet dus ik voel die verantwoordelijkheid des te zwaarder.

Om 12 uur geef ik naailes aan de grote kinderen op de naaimachine. Deze kinderen vinden het zetten van spelden en meten minder leuk maar willen heel graag op de naaimachine werken, toch is het weten wat je in elkaar gaat zetten en hoe een essentieel deel dat ze graag overslaan. Tussen hun lessen door komen Luit en Muze mij helpen of met Erlend meetekenen of ze gaan spelen of lezen in onze hotelkamer. Erlend heeft al meerdere mooie tekeningen gemaakt.

Erlend geeft ze brood als lunch en om 1 uur eten wijzelf mee met de lunch op school. Na de lunch speel ik een uurtje voor juf voor Luit en Muze en doen ze heel goed hun eigen werkjes. Daarna ga ik weer verder met naaien met pauzes als het nodig is. Als ik in het kostuums/ naaihok zit, kan ik goed meekijken met alles wat er gebeurt en dat is veel. Overal zijn lessen en je kunt altijd bij de Kuttulessen en muzieklessen kijken, alles klinkt door elkaar. Er komen kinderen instrumenten halen die daar ook staan: “can I come in, miss?, vragen ze. Ze denken zeker dat ik de vaste “tailor" ben!

Om 5 uur geeft Erlend tekenles en Muze doet ook mee. Deze kinderen leveren hun speeluurtje daarvoor in. Om 6 uur maken de kinderen huiswerk. Ze zitten verspreid op de grond in de grote hal. Luit en Muze mogen dan even op de computer om aan hun Europese gewoonten te voldoen. We eten met zijn allen om 7 uur op de school. Luit en Muze spelen daarna tot 8 uur met de schoolkinderen. Luit schaakt graag. Muze speelt vaak op de meisjeskamer en ik moet meestal nog wat afmaken voor de kostuums. Erlend brengt de yoghurt naar onze koelkast boven onze kamer en bereid onze kamer voor en tussen 8 en half 9 zijn we terug in onze kamer om te gaan rusten. Phoe, phoe wat een dag.

4 Reacties

  1. Margot:
    3 augustus 2016
    Hallo allemaal,

    Eindelijk weer een verslag.
    Internet licht hier al 2 weken plat. Ze zeggen dat er iets in de weg kapot is.
    We hebben even een dongel kunnen lenen om toch het reisverslag te kunnen plaatsen. Nieuwe foto's uploaden komen weer later als het internet het weer doet.

    Groetjes uit India!
  2. Jane:
    3 augustus 2016
    leuke verhalen jongens, er is niets veranderd, geloof ik, in India sinds ik er was , en dat is 40 jaar geleden!. Veel plezier met jullie eerste voorstelling. groetjes, Jane
  3. Jan:
    4 augustus 2016
    leuk te lezen hoe de dag daar verloopt. er zal toch veel onverwachts gebeuren. het langzamere tempo komt met de tijd is mijn ervaring.
  4. Margot:
    7 augustus 2016
    Kinderen hebben nooit een langzaam tempo en vragen heel veel en zijn heel blij je te zien dus wat dat betreft is het heel absoluut niet langzaam! En er veranderen wel dingen hier denk ik, de mensen willen toch een wat luxer bestaan met telfoons en t.v, en leggings dus comfortabelere kleding, dus er is best wat veranderd in laatste 10 jaar maar ook een heleboel niet.